Pergamene bresciane
canonica di San Giovanni de foris, Brescia
53
Breve investiture
1173 dicembre 13, Brescia.
Alberto detto de Pethergnaca, prete della chiesa di S. Giovanni de foris, alla presenza e con il consenso di Giovanni II di Fiumicello vescovo di Brescia, dà in investitura perpetua a Teutaldo Faeda, di Goglione (che agisce anche a nome del fratello Lanfranco), nonché a Mazocco (che agisce anche a nome del nipote Obertino), a Maranta e a suo fratello Daniotto, a Wizardo del fu Giovanni Berardus (che agisce anche a nome del fratello Alberico), e a Ottone de Betto (che agisce anche a nome dei nipoti Maziolo, Pietro e Trabucco), tutti di Goglione, quanto risulta essere di spettanza dell'anzidetta chiesa in Goglione e nelle sue pertinentie, al fitto annuo di venti soldi di vecchi denari di moneta milanese, da pagare a s. Martino o all'ottava, e con l'obbligo di un'albergaria annua per due domini e uno sctutiffer, vale a dire una cena e un pranzo; viceversa, i domini si obbligano a rifocillare tre uomini recanti il fitto. I conduttori, inoltre, si impegnano a non alienare i beni, se non all'interno del loro consorzio, e a dimorare sulla terra oggetto dell'investitura.
Originale, ASMi, AD, pergg., cart. 74 [A]. Regesto, Catalogo, III, fasc. 59. Menzione in Synopsis, p. 316, e in Inv. 72, p. 135.
Nel verso, di mano coeva: Carta terre de Goyono, in sancto Martino; di mano del sec. XV: Instrumentum livelli factum hominibus de Goiono de pluribus
ibi constitutis pro viginti (vigiti) solidis et una
albergaria. 1073 (così); tracce di scrittura inintelligibili anche con l'ausilio della luce di Wood; altre annotazioni tarde, fra cui segnatura numerica del sec. XVII: 166; di mano Boeri: Capsula Goyoni 30a.
La pergamena presenta un generale annerimento nonché minuscole rosicature nel margine sinistro. Rigatura a secco.
1173-12-13
1173-12-13
Brescia
Breve investiture
Originale
ASMi
Archivio Diplomatico - Pergamene per fondi
74
S.Giovanni de foris, canonica
Brescia
Albertus de Capriano
(SN) Die iovis terciodecimo mensis decembris. In pallatio Sancti Martini, civitatis Brixie.
Presen
tia bonorum hominum quorum nomina inferius continentur, per lingnum quod in sua tenebat manu, presbiter Albertus,
ecclesie Sancti (a) Iohannis de foris, site in suburbio suprascripte civitatis Brixie, per parabolam et consensum domini Iohannis,
Brixiensis episcopi(1), ante cuius presentiam aderat, et per consensum etiam ceterorum fratrum suorum Sancti Iohannis dicebat se hoc facere,
investivit Teutaldum Faedam, de Goiono, et fratrem suum Lanfrancum per eundem Teutaldum, et Mazoccum, et per ipsum Ma
zoccum Obertinum (b) nepotem ipsius (c), et Marantam et Daniottum, fratrem suum, et Wizardum filium quondam Iohannis Berardi,
et per ipsum Albericum fratrem ipsius, et Ottonem de Betto et Maziolum et Petrum et Trabuccum, nepotes suos, per ipsum Otto
nem, omnes de loco Goioni, nominative de eo toto (d), inintegrum, quod nunc inventum est pertinere ad suprascriptam ecclesiam Sancti Iohannis de foris
in suprascripto loco Goioni et eius pertinentiis, per sua loca et vocabula, ubicumque; tali modo fecit suprascriptam investituram quod
suprascripti homines, perpetuo, et sui heredes masculini ac feminini sexus, ab hac presenti die in antea, iure perpetue
conductionis, habere et tenere debent omnes suprascriptas res, sine ulla venditione et absque omni alienatione, excepto quod
inter se consortes tantum concessum fuit eis vendere, salvo iure suprascripte ecclesie; et persolvere exinde debent
omni anno nomine ficti suprascripte ecclesie, in festo sancti Martini vel ad octavam, denariorum bonorum veterum Medio
lanensis monete solidos viginti, et unam albergariam similiter omni anno duobus ex dominis et uno scutifferro,
scilicet cenam in sero et prandium in mane, secundum quod dies exegerit, sine fraude; versa vice domini debent dare co
mestionem tribus hominibus predictum fictum viginti solidorum deferentibus, secundum quod dies exegerit, sine fraude; quibus
omnibus (e), ita ut dictum est, persolutis, alia superimposita suprascriptis conductoribus fieri non debet, set perpetuo ipsi et sui heredes
masculi et femine in hac conductione, velud supra legitur, morari debent, sine omni suprascriptorum dominorum suorumque
successorum qui pro tempore fuerint in suprascripta ecclesia contradictione; penam vero inter se statuerunt ut si quis ex ipsis, ex par
te conductorum vel dominorum, contra hoc pactum venerit et quod factum est ratum non habuerit, componat alteri par
ti ratum habenti, pene nomine, suprascriptum fictum in duplum, pacto nichilominus, post penam exactam, rato et perpe
tuo durante; ut autem omnia firma et illibata ab utraque parte permaneant vicariis stipulationibus pro illis omnibus
conservandis (f) et tenendis ad invicem stipulati fuerunt, suprascriptus scilicet presbiter Albertus qui dicitur de (g) Pethergnaca et
suprascripti homines, qui pro se et pro aliis investituram susceperunt ut supra.
Factum est hoc anno ab incarnatione domini nostri Iesu Christi millesi
mo centesimo septuagesimo tercio, indictione sexta.
Interfuerunt Berardus de Madio et Iohannes Bernardi, Oldeprandus
Verza, Vuifredus de Camegnono, Uchizonus de Ysembardo et alii quamplures testes rogati.
(SN) Ego , interfui et rogatus duo brevia
uno tenore scripsi.
(a) A Sanctiti, con espunzione di -ti(b) Segue missum depennato ed espunto.
(c) A ipius(d) Precede lettera principiata e non depennata o (meno probabilmente) segno di paragrafo.
(e) omnibus nell'interlineo.
(f) Fra -s- e -e- rasura di una lettera.
(g) Segue rasura di una lettera.
(1) Giovanni II di Fiumicello, vescovo di Brescia dal 1173 al 1195: GAMS, p. 780; SAVIO, Brescia, pp. 233-9 (entrambi, tuttavia, collocano nel 1174 l'inizio dell'episcopato, di cui questo doc. costituisce pertanto la prima attestazione).
Michele Ansani
Irene Rapisarda
completo; rivisto da M. A.
2000-08-21; 2000-09-19; 2000-11-18