Lombardia Beni Culturali
123

Breve finis et refutationis

1138 maggio 2, Brescia.

Niger e Giselberto, fratelli e figli del fu Anrico di Brescia, che era detto da la Riva, rinunziano in favore di Costantina, badessa del monastero di Santa Giulia, a tre appezzamenti di terra arativa che erano soliti tenere dal monastero, siti nel territorio di Brescia, il primo in luogo detto Coronę, il secondo ove dicesi ad Furnum, il terzo ove dicesi ad Inglare, presso <il torrente> Gandovere, dichiarando di aver ricevuto per la refuta sei lire di denari milanesi.

Originale, ABLBs, Pergamene di S. Giulia, mazzo 1, n. 13 [A]. Regesto Astezati, p. 434. Nel verso, di mano del rogatario: Hoc breve finem (finem nel sopralineo) et refutationem Nigri et Giselberti | qui dicuntur de la Riva; annotazione di mano del sec. XII-XIII inintelligibile; altre annotazioni di epoca moderna, fra cui segnatura Astezati: C fil. 2 n. 18.

Trascrizione: GUERRINI, Regesti e documenti inediti, n. IX, p. 181.
Regesti: GUERRINI, Regesti e documenti inediti, n. 13, p. 143; ZILIOLI FADEN, Le pergamene, n. 13, p. 9.
Cf. BECHER, Das königliche, p. 321 (nota 119); ABENI, La Franciacorta, p. 190; MENANT, Campagnes, p. 191 (nota 75).

Edizione da microfilm.

(SN) Die lunę qui est secundo die intrante mense madii. In civitate | Brixia et infra monasterium Sanctę Iulię (a). Presencia bonorum hominum quorum nomina hic subter l(eguntur), hii | sunt Albertus q(ui) d(icitu)r Bulgarel et Atto qui dicitur Oculusdebove et Lanfrancus | qui dicitur Talonus eius frater, per lignum quod in suis (b) tenebant manibus | Niger et Giselbertus, fratres et filii quondam Aurici de s(upra)s(crip)ta civitate q(ui) d(icebatu)r da la Riva (c), | fecerunt finem ac refutacionem in manum do(m)nę Constatinę, Dei gr(ati)a ab|batissę monasterii Sanctę Iulię, nomine ac vice s(upra)s(crip)ti monasterii et eiusdem ęcclesię | Sanctę Iulię, nominative de tribus peciis de terra aratoria cum areis earum, | iuris s(upra)s(crip)ti monasterii, quas ipsi fratres soliti erant tenere ex parte (d) eiusdem ęcclesię, | et iacent in territorio Brixię. Prima pecia iacet ubi dicitur Coronę; | coheret ei: a mane et a monte res Sanctę Iulię, a meridie via, a ser(a) flu|m(en) quod dicitur Mandoloza (e). Secunda iacet ubi dicitur ad Furnum; coheret | ei: a mane et a meridie Sanctę Iulię, a sera et a monte via. Tercia (f) pecia iacet | ubi dicitur ad Inglare, iuxta Candover (g); coheret ei undique res Sanctę | Iulię, ut poss(en)t inveniri per mensuram infra suas coherentias, inintegrum. Eo vide|licet ordinę, qualiter hic subter continuerit, ita ut a presenti die in antea | nullo u(m)quam in te(m)pore s(upra)s(crip)ti Niger et Giselbertus nec sui heredes per se neque per in|terpositam personam a(m)plius non debent agere nec causare neque per placitum fa|tigare de predictis tribus peciis de terra adversus s(upra)s(crip)tum monasterium Sanctę | Iulię, nec contra cui eas dederit, per ullumvis ingenium ullamque occasionem | quod exinde fieri possit, dicendo quod aliq(ui)d exinde sibi pertineat vel pertinere | debeat, sed omni te(m)pore ipsi fratres et sui heredes taciti et contenti debent exinde per|manere, et ipsum monasterium aut cui eas dederit sint exinde securi et in|de(m)pnes. Si vero s(upra)s(crip)ti fratres vel sui heredes contra hoc quod superius l(egitur) fecerint, vel (h) | si apparuerit ullum datum aut factum quod ipsi fratres | exinde in aliam partem dedissent aut fecissent et claruerit (i), et omni te(m)pore | taciti et conte(m)pti ipsi et sui heredes, ut superius l(egitur), exinde non perseveraverint (j), | tunc promiserunt se s(upra)s(crip)ti fratres suosque heredes co(m)ponere, nomine pęnę, quęrimoniam | exinde in duplum, et insuper taciti et contenti exinde debent permanere. | Et ad confirmandam s(upra)s(crip)tam finem ac refutacionem professi sunt se s(upra)s(crip)ti Niger et | Giselbertus fratres accepisse exinde ab ipsa s(upra)s(crip)ta do(m)na abbatissa, ex parte | s(upra)s(crip)ti monasterii Sanctę Iulię, libras sex denariorum bonorum Mediola|nensis monetę. Factum est hoc predicto die mensis, anno ab incar(nacione)| domini nostri Iesu Christi millesimo centesimo trigesimo octavo, indic(ione) prima.
Interfuerunt s(upra)s(crip)ti Albertus et Atto et Lanfrancus testes, atque ętiam Oldeprandus | qui dicitur da la Riva (k) et Oddo qui dicitur Gastoldius interfuerunt (l).
(SN) Ego ALBERTUS NOTARIUS ac legisperitus rogatus hoc breve finis ac re|futacionis scripsi.


(a) et - Iulię aggiunto nel margine superiore con segno di inserzione.
(b) -i- corr. su a.
(c) -v- nell'interlineo in corrispondenza di p non annullata.
(d) parte nell'interlineo, con segno di inserzione, in corrispondenza di et depennato.
(e) -za nell'interlineo, in corrispondenza di cia espunto.
(f) T- corr. da altra lettera, come pare.
(g) -o- corr. su d.
(h) Segue all'inizio del rigo successivo sui her(e)d(e)s feceri(n)t depennato.
(i) A clauruerit.
(j) Seguono due lettere (forse ul) depennate, come pare.
(k) -v- nell'interlineo in corrispondenza di p non annullata.
(l) qui - interfuer(un)t aggiunto nel sottolineo, nello spazio bianco prima della completio.

Edizione a cura di Gianmarco Cossandi
Codifica a cura di Gianmarco Cossandi

Informazioni sul sito | Contatti