Lombardia Beni Culturali
132

Breve finis et refutationis

1144 marzo 16, Brescia.

Guglielmo e Guido, fratelli e figli del fu Otto che era detto de Castello, nonché Bernarda moglie di Gugliemo, tutti abitanti a Bagnolo, rinunziano in mano di Alberto prete, officiale della chiesa di S. Faustino detta in Caster, ad un appezzamento di terra sito in Brescia, ove dicesi in castro, circa il quale avevano mosso lite nei confronti dell'anzidetta chiesa, dichiarando di aver ricevuto per la refuta ventiquattro denari.

Originale, ASBs, ASC, Codice Diplomatico Bresciano, busta 6, perg. XCII [A]. Regesto Astezati, pp. 12, 22 (alla data 1144). Nel verso, soltanto annotazioni di epoca moderna, tra cui segnatura Astezati: E fil. 4 n. 22 I.

Regesto: ODORICI, Storie Bresciane, V, n. LIV, p. 100 (alla data 1144 marzo 2).
Cf. ODORICI, Storie Bresciane, IV, p. 273 (nota 4); PANAZZA, Il volto storico di Brescia, p. 1070.

La pergamena č interessata da larghe macchie di umiditą e qualche abrasione, oltre che da una rosicatura in corrispondenza della prima riga.

(SN) Die iovis qui est s[exto] deci[m]o die intrante mense marcii. | In civitate Brixia. Presentia bonorum hominum quorum | nomina subter l(eguntur), prope ęcclesiam Sancti Faustini que dicitur | in Castro, per lignum quod in suis tenebant manibus Guilielmus (a) et | Vido, fratres et filii quondam Ottonis qui d(icebatu)r de Castello, et Bernarda, | uxor s(upra)s(crip)ti Guilielmi, eo sibi consentiente, insimul | ipsi germani qui habitatores s(un)t de loco Baniolo fecerunt | finem ac refutacionem in manu(m) do(m)ni presbiteri Alberti, offi|cialis ęcclesię Sancti Faustini qui dicitur in Caster, in eandem | per eundem (b) sacerdotem missum eiusdem ęcclesię et eius vice, nominative | de pecia una de terra de qua s(upra)s(crip)ti fratres inferebant litem | eidem s(upra)s(crip)to sacerdoti et ęcclesię, quę iacet (c) in s(upra)s(crip)ta civitate ubi dicitur | in Castro, prope s(upra)s(crip)tam ęcclesiam; coheret ei: a mane heredum quondam (d) | Ottonis qui dicitur Gatella, a meridie Gerardi qui dicitur Turtadebo, a ser(a)| ingressus comunis, a monte illi qui d(icu)n(tu)r Turtadebo; eo videlicet ordine, qualiter | hic subter continuerit, ita ut a presenti die (e) et hora in antea nullo u(m)quam | in te(m)pore s(upra)s(crip)ti fratres (f) et Bernarda nec sui heredes per se nec per aliquam ab eis inter|positam personam a(m)plius non ęgerint nec causaverint neque per placitum la|boraverint de predicta terra adversus predictam ęcclesiam nec contra cui | pars eius eam dederit per ullumvis ingenium ullamque occasionem | quod exinde fieri possit, dicendo quod aliquid exinde (g) sibi pertineat | vel pertinere debeat, sed exinde omni te(m)pore s(upra)s(crip)ti fratres et Bernarda et sui heredes | taciti et contenti exinde debent permanere, et s(upra)s(crip)ta ęcclesia aut cui pars | eius eam terram dederit sint exinde securi et inde(m)pnes. Si vero contra hoc quod | superius legitur fecerint, vel si apparuerit ullum [datum] aut factum | quod ipsi fratres exinde in aliam partem dedissent aut fecissent et clarue|rit et omni te(m)pore ipsi et sui heredes taciti et contenti, u[t] s[uper]ius l(egitur), non per|severaverint, tunc promiserunt se s(upra)s(crip)ti fratres et Bernarda suosque heredes | co(m)posituros, nomine pęnę, quęrimoniam exinde in duplum et insuper | tacitos et contentos exinde permanere; et ad confirmandam | s(upra)s(crip)tam finem ac refutacionem professi sunt (h) se (i) s(upra)s(crip)ti fratres et Bernarda | accepisse exinde ex parte s(upra)s(crip)tę ęcclesię denarios viginti et | quattuor. Factum est hoc predicto die mensis, anno ab | incar(nacione) domini nostri (j) Iesu Christi millesimo centesimo quadrage|simo quarto, indic(ione) septima. Interfuerunt Milo qui dicitur | de Cruce et Maseratus, filius U(m)berti qui dicitur de Celatica, et Bellottus, | filius P(ra)ndonis qui dicitur Romedię, et Garettus et Gerardus qui dicitur Magister | et Oddo qui dicitur Lisignolus testes.
(SN) Ego ALBERTUS NOTARIUS ac legisperitus rogatus | hoc breve finis ac refutationis scripsi.


(a) G- aggiunta probabilmente in seguito dallo stesso notaio nello spazio bianco tra le due parole contigue e parzialmente sovrapposta a -b(us).
(b) A eude(m).
(c) Segue s cassata mediante dilavamento volontario dell'inchiostro.
(d) -a- corr. da altra lettera, forse r.
(e) die aggiunto nell'interlineo, con inchiostro pił scuro, dalla mano del notaio.
(f) f(rat)res nell'interlineo.
(g) -i(n)d(e) aggiunto nell'interlineo, con inchiostro pił scuro, dalla mano del notaio.
(h) s(un)t corr. su altre lettere.
(i) se su rasura.
(j) n- corr. da altra lettera.

Edizione a cura di Gianmarco Cossandi
Codifica a cura di Gianmarco Cossandi

Informazioni sul sito | Contatti