Lombardia Beni Culturali
74

Carta vendicionis

1142 gennaio, Lodivecchio.

Buon Pescatore del fu Giovanni che fu detto Porcello, di legge longobarda, dichiara di aver ricevuto da ***, monaco e missus del monastero di S. Pietro di Lodivecchio, cinque soldi di denari pavesi d'argento, provenienti dalle sostanze del monastero, come prezzo della vendita di un appezzamento di vigneto in Valera, da lui tenuto a fitto e appartente al detto monastero. Buon Pescatore rinuncia al versamento della somma pattuita.

Originale, ASMi, AD, pergg., cart. 312, n. 71 [A]. Copia del principio del sec. XIX, BNBMi, Mss. Bonomi, AE XV, 19, pp. 454-456, n. 73 [B]. Sul verso, di mano coeva X: § Carta donationis quam fecit Bonus filius Iohannis Porchelli monasterio Sancti Petri prope civitate Laude | de pecia una terre in territorio Vallaria, facta .MCXLII.; di mano forse del notaio, fortemente sbiadita: Carta Sancti Petri qui dicitur foras [[..........]]; altra mano coeva: prima; altra mano forse moderna: Carta de Valera et sunt de terris aquisitis et sunt veteris; segnatura Bonomi: MCXLII; altra mano moderna: P. CX N. LXXI ripetuto sotto: P. 110 N. 71 cui segue di altra mano: T. 4 C 2; altre mani moderne, fortemente sbiadite e in parte illeggibili: MCXL due; altre annotazioni totalmente illeggibili.

Pergamena di mm. 226 x 240 in buono stato di conservazione.

(ST) Anno ab incarnatione domini nostri Iesu Christi millesimo centesimo quadragesimo secundo, mense ienuarii, indidone quin|ta. Constat me Bonum Piscatorem, filium quondam Iohannis, qui fuit dictus Porcellus, qui professus sum ex natione mea lege vivere Lon|gobardorum, accepisse sicuti et in presentia testium manifestus sum quod accepi a te domno ****** monacho et misso monasterii Sancti | Petri qui dicitur foras, sciti prope civitatem Laude, ex propriis facultatibus ipsius monasterii, argenti denariorum bonorum Papiensium sol|lidos quinque, finito precio, sicut inter nos convenit, nominative pro hoc toto quod mihi pertinet de pecia una de vitibus, mea fictuaria, et | iuris suprascripti monasterii, quam habere visus sum in loco qui dicitur Vallaria, et est pecia ipsa de vitibus per mensuram iustam pertice legitime quattuor; | coheret ei a mane Sancti Silvestri, a meridie illorum de Corneliano, a sero et a monte Bergundii, sic ibique alli sunt coherentes. Quam autem suprascriptam vendicio | nem mee fictuarie, una cum accessione et ingressu seu cum superioribus et inferioribus suis, qualiter superius legitur, in integrum, ab hac die, parti suprascripti | monasterii, pro suprascripto precio vendo, trado et mancipo, nulli alii venditam, donatam vel traditam aut obnoxiatam, nisi parti ipsius mona|sterii. Et faciat exinde a presenti die pars suprascripti monasterii aut cui a parte ipsius monasterii datum fuerit, iure proprietario nomine, | quicquid voluerit, sine omni mea cui supra boni (a) et heredum meorum contradicione. Equidem et espondeo atque promitto me ego qui supra Bonus, | una cum meis heredibus, parti suprascripti monasterii aut cui a parte ipsius monasterii datum fuerit de suprascriptis vitibus, qualiter superius legitur, in integrum, ab omni | homine defensare. Quod si defendere non potuerimus aut si parti ipsius monasterii, vel cui ipsa dederit, exinde aliquid per quodvix | ingenium subtrahere quesierimus, tunc in duplum suprascriptam vendicionem vobis restituamus, sicut pro tempore fuerit meliorata aut valuerit, | sub extimatione, in consimili loco. Et nichil mihi cui supra Bono pars suprascripti monasterii ex suprascripto precio dare debet dico. Actum in | pascquale Sancti Bassiani qui dicitur foras, feliciter.
Signum + manus suprascripti Boni qui hanc cartam (b) vendicionis fieri rogavit et suprascriptum precium accepit, ut supra.
Signa +++ (c) manuum Petri Codecase et Carentani da Cazano atque Henrici Magistri seu Ugonis Cogi, testium.
(ST) Ego Otto iudex ac missus domni tercii Lotharii imperatoriis hanc cartulam vendicionis scripsi, rogatu Micha|elis iudicis ac missi domni quarti (1) Henrici imperatoriis, sed ipse morte preventus subscribere non potuit.


(a) Cosė A.
(b) cartam nell'interlinea.
(c) Cosė, senza corrispondenza fra il numero delle croci e quello dei nomi.

(1) Nella storiografia Enrico V. Si ignora nella successione il re di Germania Enrico I l'Uccellatore (919-936), che non venne mai incoronato imperatore.

Edizione a cura di Anna Maria Rapetti
Codifica a cura di Gianmarco Cossandi

Informazioni sul sito | Contatti