Lombardia Beni Culturali
67

Sentencia (noticia) Algisii Mediolanensis archiepiscopi

1179 agosto 28, Milano.

Il giudice Nazario detto de Rozano di Milano, per ordine di Algisio, arcivescovo di Milano, giudice nella lite vertente tra Ottone de Solmanno figlio del fu Anselmo di Sormano, anche a nome dei propri nipoti, figli di suo fratello, e il monastero di Chiaravalle, rappresentato da Alberto de Sancto Barnaba, presbitero, monaco e canevario, su una casa in Milano, alla pusterla di S. Stefano, assolve il monastero dalle pretese avanzate da Ottone e nipoti.

Originale, ASMi, AD, pergg., cart. 555, n. 132 [A]. Trascrizione del XIX sec. in.: Bonomi 20, p. 487, n. 175. Regesto del XIX sec. in Catalogo, III, fasc. 54.

Nel verso, di mano del notaio, Sentencia domini archiepiscopi; di mano del XVI secolo, pro domo sua; annotazione settecentesca di anno (errato) e oggetto; anno e segnatura Bonomi MCLXXIX. 132; riferimento a matita all'attuale numero di cartella del fondo.

Cattivo stato di conservazione, macchie e dilavamento dell'inchiostro nella parte superiore, modeste lacerazioni in corrispondenza della piegatura e una rosicatura nella parte superiore sinistra, ove la membrana è stata consolidata incollandola a un altro pezzo di pergamena.

(SN) Die [martis] qui erat quinto kal(endas) septembris. Coram domino Algisio, venerabili archiepiscopo s[ancte] Mediol(anensis) Ecclesie, causa vertebatur inter Ottonem de Solman|no, pro se et nep[otibu]s suis filiis fratris ipsius Ottonis - ipse Otto filius quondam Anselmi de suprascripto loco Solmanno -, et ex altera parte monesterium de Caravalle scitum foris non multum | longe a suprascripta ci[vitate in] territo[rio]Porte Romane, per suum missum do(m)num Albertum de Sancto Barnaba, presbiterum, monachum atque canevarium suprascripti monesterii. Que lis talis erat: | petebat siquid[em suprascript]us Otto quatenus abbas prefati monesterii dimitteret sibi domum unam quam tenet in Pust[e]rla Sancti Stefani (a) de suprascripta civitate, coheret eidem case a mane Ottonis qui dicitur | Ra[m]pini, [a meridie] monest[er]ii, a sero via, a monte Obizonis, filli quondam Petri Scarpinia, quę fuit por(cio)Petri sacerdotis, fratris suprascripti Ottonis de Solmanno, et quam casam ipse | mo[n]ester[ius][a]d[quisiv]erat ab Ambrosio qui dicitur de Paule, de eadem Pusterla, asserens ipsam domum suam esse, unde instrumentum (1) quodam adquisti hostendebat. Econtra prefatus | do(m)nus Albertus, ex parte predicti monesterii, respondens ipsam domum illius fuisse prorsus non inficiabatur, set dicebat consul Mediol(ani), tempore obsidionis, ipsum Ottonem hostem | iudicasse et ipsam domum publicasse et ut re hosti et publicatam predicto Ambrosio de Paule, auctori suo, vendidisse, ideoque se pro ea vendicione securos esse et | ipsam domum ad se pertinere asserebant; amplius dicebant quędam suum creditorem ypotecharium, scilicet hered(em)Damiani Isaccum, illi vendicioni consensum dedisse | et sibi de suo credito, quod erat librarum trium, satisfactum fuisse. His et aliis visis et auditis et instrumentis aspectis, Nazarius iudex qui dicitur de Rozano de eadem civitate, ex mandato | predicti domini archiepiscopi, predictum monesterium a petitione ipsius Ottonis et nepotum eius absolvit. Et sic finita est causa, qualiter acta est in palatio iam dicti domini ar|chiepiscopi ad futuram tenendam memoriam et securitatem presens noticia. Anno dominice incar(nacionis) millesimo centeximo septuageximo nono, suprascripto die, indic(ione) d[uo]decima.
Interfuerunt Landulfus qui dicitur Grassus, Pozo de Vicomercato, Caspar Menglocius, Rogerius Scachabarozo, Citadinus de Intraturre, Montenarius qui dicitur Iudex, qui erat tunc consul | comunis (b) Mediol(ani), et Guilielmus iudex qui dicitur Colzagrixia, Iohannes qui dicitur de Mixano, suprascriptus Ambrosius de Paule; de domaschis (c), Bonabellus de Archiepiscopo, Nuxante Cixendero et Croto | Stabiarius.
(SM) Ego Nazarius iudex de Rozano predictam sententiam dedi et s(ub)s(crips)i.
(SM) Ego Iohannes causidicus (d) interfui et s(ub)s(crips)i.
(SN) Ego Girardus qui dicor de Vineate, missus domini regis, interfui et hanc sentenciam, iussione (e) predicti Nazarii de Rozano, scripsi.

Edizione a cura di Ada Grossi
Codifica a cura di Ada Grossi

Informazioni sul sito | Contatti