Lombardia Beni Culturali
99

Carta investiture

1133 aprile.

Gualdo, arciprete della chiesa di S. Maria del monte di Velate, investe Martino detto de Cadi, figlio del fu Bonone e abitante sul monte di Velate, di un appezzamento di bosco sito in Velate, nel luogo detto in Ordine, al fitto annuo di dodici sestari di castagne pestate; con l'obbligo da parte dell'arciprete di rifocillare i due uomini che consegneranno il fitto. Il detto Gualdo riceve quaranta soldi di buoni denari di moneta milanese quale launechild.

Copia autentica del primo quarto del secolo XIII, ASMi, AD, pergg., cart. 131, [B]. Regesto, ASMi, Catalogo delle pergamene, IV, fasc. 66, [R]. Il documento è così autenticato: (SN) Ego Oto notarius de Massenago hautenticum huius exe(m)pli vidi et legi et subscripsi et sic in illo continetur sic in isto (A sto). | (SN) Ego Carnevarius de Masenago notarius hautenticum huius exe(m)pli vidi et legi et subscripsi. | (SN) Ego Giroldus notarius sacri palacii de Massenago hautenticum huius exe(m)pli vidi et legi et sic in illo continebatur sic in isto scripsi exe(m)plo (La seconda -e- nel sopralineo) preter litteras plus minusve. Nel verso, di mano coeva: Hec est carta castanearum de Velate; di mano E del secolo XVII annotazione contenente il regesto dell'atto.

Regesto: Manaresi, Regesto, n. 97, pp. 66-67.

La prima attestazione di Carnevarius de Masenago risale al 1206 (Regesto di S. Maria di Monte Velate. Sec. XIII, n. 36, pp. 51-52), quella di Giroldus de Massenago al 1200 (citata ibidem, n. 204 p. 232); quella di Oto de Massenago al 1208 (ibidem, n. 50, p. 65). L'ultima menzione di Carnevarius de Masenago è del 1222 (citata in Le pergamene della basilica di S. Vittore, II, n. LXXXIII, pp. 133-135); quella di Giroldus de Massenago del 1215 (Regesto di S. Maria di Monte Velate. Sec. XIII, n. 111, pp. 132-133), quella di Oto de Massenago ugualmente del 1215 (citata ibidem, n. 204 p. 234). Pertanto, la redazione della copia si può verosimilmente collocare nel primo quarto del secolo XIII.

Anno ab incar(nationis) domini nostri Iesu Christi mill(esimo) centeximo trigesimo tertio, mense aprilis, indic(ione) undecima. Presentia bonorum hominum quorum nomina subter legontur, per fustem et pergamenum que sua manu tenebat do(m)nus Gualdo, archipresbiter ecclesie Beatisime Dei genitricis Marie que est constructa in monte qui dicitur Vellate, investivit Martinum fillium quondam Bononis qui dicitur de Cadi et habitator in ia(m)dicto monte Vellate nominative de silve cum area sua petia una iuris eiusdem ecclesie, que est in suprascripto loco Vellate ad locum ubi dicitur in Ordine, coheret (a) ei: a mane heredum Guidonis, a meridie heredum Lafranci qui dicitur de Zochi et Iohannis, a serro Loterii, a monte eiusdem Sancte Marie, quam tenet heredes Mulonum; et quam silvam ia(m)dictus archipresbiter excussit de manibus Obizonis de suprascripto Vellate et ab quodam alio. Eo vero ordine quo hic subter legitur, ita videlicet quod ipse Martinus et sui heredes ab hinc in antea habeant et teneant predictam silvam hereditario (b) nomine sine omni contradic(ione) ia(m)dicti Gualdonis suorumque succesorum ad fictum de ea reddendum omni anno sestaria duodecim de (c) castaneis pistis; et si (d) castaneas non potuerint habere, det totidem sestaria siliginis et ad rectam mensuram de Vellate; et ipse archipresbiter et eius succesores debeant dare manducare duobus hominibus quando portant fictum. Nam alia superimpossita ei non faciant neque suis heredibus; et si facere temtaverint et eos quiete et pacifice habere et tenere non permisserint (e) qua(m)diu predictum fictum fecerint, tunc co(m)ponere debent ipsi Martino suisque heredibus pro pene nomine argenti denarios bonos Mediol(anensis) monete sol(idos) centum et postea stare et permanere in hoc quod supra legitur. Et si ia(m)dictus Martinus vel aliquis ex suis heredibus voluerint vendere ia(m)dictam silvam alicui per hereditatem, prius dicere debet archipresbitero vel prelato ipsius ecclesie qui tunc temporis fuerit et, si ipse archipersbiter vel prelatus emere voluerit, ei dare debet minori pretio quam alio (f) homini; et si emere noluerit ipse archipresbiter, tunc vendere potest cui voluerit, salvo prefato ficto prenominate ecclesie. Quia talli ordine ut supra dictum est investivit ia(m)dictus domnus Gualdo archipresbiter prefatum Martinum. Quidem et ab anc adfirmandam investiture car(tam) accepit prefatus archipresbiter ab eodem Martino launechild sol(idos) quadraginta d(e)n(ariorum) bon(orum) Mediol(anensis) monete.
+ Gualdo argipresbiter firmavi.
Signum + + + manus Plasmondi qui dicitur de Porta et Barze fil(ii) eius et Iohannis qui dicitur Vital(is) et Guidonis Sibela et Landulfi Paleta et Anselmi qui dicitur de Zochi et Otonis Ferarii seu Grosonis atque Lazari de Sancta Maria, testium.
Ego Gualbertus notarius sacri palacii hanc car(tam) investiture scripsi et interfui.


(a) B cohret
(b) B hreditario
(c) B d(e), con d corr. da altra lettera, come pare.
(d) si nell'interlineo, di altra mano e con inchiostro diverso.
(e) B p(er)msserint, con la prima -s- corr. su i
(f) -o pare corr. da altra lettera principiata.

Edizione a cura di Patrizia Merati
Codifica a cura di Patrizia Merati

Informazioni sul sito | Contatti