Registro n. 12 precedente | 449 di 2324 | successivo

449. Francesco Sforza ai membri di provvisione di Pavia 1452 aprile 18 Milano.

Francesco Sforza alle richieste dei membri di provvisione di Pavia ribadisce che il denaro mensilmente destinato ai lavori di riparazione, neccessari e importanti, non può essere dirottato per le urgenze della città contro la peste. In tale situazione non fa che richiamare il ricorso ad addizionali ai dazi o ad altro rimedio.

[ 100v] Nobilibus viris sapientibus provisionum communis civitatis Papie.
Dilecti nostri, queritis et instatis ut comprehendimus quod designata ad reparationes et laboreria pecunie mensuatim super intratis illic nostris despensentur et convertantur ad supplementum et sustentatione(m) occurrentium ibidem impensarum officialium medicorum et aliorum pro reprimenda et extinguenda, si clementissimo domino Deo nostro libuerit, peste et conservanda in sospitate illa civitate nostra. Quod pro allevianda communitate ipsa libenter, si quidem faceremus si possibile foret, sed cum laboreria et reparationes eiusmodi supramodum importent et pernecessarie sint et usque adeo, ut in tanto rerum et opportunitatum vestrarum pondere nos ut minimo quidem horum denariorum invenimus, nisi pro satisfactione et servitio laboreriorum ipsorum et tanti sit discriminis et preiudicii pestis acerbitas, ut et diligentiam et vigilantiam et omne studium exposcat, commonemus vos ac volumus quod, aut mediantibus aliquorum datiorum additionibus, sicut hic fit et vobis atque nostris illic officialibus videbitur, aut alio remedio et modo convenienti provideatis impense eiusmodi officii ad conservandam sospitatem. Videtis enim quanto studio sit evitandum ut pestis ipsa reprimatur, intelligitis quanto facile sit principiis obsistere potestis et pIane cognoscere non esse possibile quod dictorum laboreriorum pecunie in hos officii sanitatis usus conferantur, potestis et intelligere latissime quod, subIato discrimine pestis, addiciones ipse cessabunt et quod nemo civium illorum molestum id havere debet quod tam utile tam necessarium tamque salubre est ex quo, reiectis exceptionibus ac dilactionibus, ad ipsum procedatis effectum et nobis statim rescribatis quem apponeritis ordine superinde. Mediolani, xviii aprilis 1452.
Cichus.