Registro n. 13 precedente | 198 di 1330 | successivo

198. Francesco Sforza a Giacomo de Ture 1452 febbraio 21 Milano

Francesco Sforza ricorda a Giacomo de Ture, cancelliere della Savoia che, non molto tempo addietro, nascostamente se ne fuggì da Gaspare da Sessa, suo cancelliere, Antonio de Cantono, suo cancelliere, portandosi via circa novecento ducati destinati ai fanti e agli stipendiati. Saputo che Antonio era andato a Vercelli, il duca scrisse perorando il Consiglio ducale della Savoia e Giacomo de Cellant, allora governatore di Vercelli, perché facessero avere a Gaspare denaro sottratto, e eguale istanza presentò al duca sabaudo e, allo stesso fine, ivi si recò Gaspare. Sebbene ogni cosa della vicenda di Antonio si sapesse, egli, depositati presso Giacomo de Cellant i denari e la roba asportata, venne liberato, lasciando a mani vuote detto Gaspare. Saputo tutto ciò, lo Sforza ha moltiplicato lì le lettere, ma è venuto a sapere che l'attuale governatore di Vercelli, Carlo d'Armagnac, pare si dia da fare contro Giacomo de Cellant perché ad Antonio, quasi fossero suoi i denari e la roba, venga tutto restituito, quando è evidente che la sottrazione di denaro è stata fatta da Antonio medesimo. Da qui la rinnovata richiesta a Giacomo de Ture di provvedere a restituire a Gaspare il denaro.

Magnifico iurisutriusque doctori clarissimo et militi domino Iacobo de Ture, Sabaudie cancellaro, amico nostro honorandissimo.
Non multum preteriit temporis quod a strenuo Gasparre de Suessa, conestabile nostro, clam et fugitive fugam abripuit Antonius de Cantono, cancellarius suus, asportatis sibi pecuniis, quas eidem asignaveramus pro dando peditibus et stipendiatis suis, et aliis rebus, que ducatos circa noningentos ascendebant. Quod cum intellexissemus et cum Vercellas adventasse audivissemus, opportune scripsimus et precibus institimus apud magnificum ducale Consilium Sabaudie et spectabilem Iacobum de Cellant, tunc gubernatorem Vercellarum ut indemnitati dicti Gasparris provisionem adhiberent, similem quoque instantiam fecimus apud illustrissimum dominum [ 59v] Sabaudie ducem et, hac de causa, idem Gaspar eo adventavit. Et quamquam cognitum esset de asportatione pecuniarum et rerum predictarum et proinde Antonius ipse detentus fuisset, tamen, repositis pecuniis et rebus predictis penes eundem Iacobum de Cellant, fuit idem Antonius a carceribus liberatus, nulla facta eidem Gasparri satisfactione, cuius quidem rei cum notitiam habuissemus, plures in hac materialitteris replicavimus, tandem, ut intelleximus spectabilis dominus Carolus de Armeniaca, nunc gubernator Vercellarum et uti et operam facere videtur adversus prefatum Iacobum, ut pecunie et res ipse, veluti bona dicti Antonii eidem Antonio restituantur et libere assignentur, quod quidem, si fieret, neque equum et conveniens foret neque ullo modo tollerandum. Constat enim, et omnibus manifesta est asportio dictarum pecuniarum per eundem Antonium inique facta, nec dubium est quod si ipse Iacobus, quod iuris et debiti sui erat perficere voluisset, iam tandem Gaspar ipse debitum suum esset assecutus. Quare rem istam magnificentie vestre ex animo et quo efficacius fieri potest commendatam efficimus pariter et rogamus ut restitutionem pecuniarum et rerum predictarum eidem Gaspari faciende provisionem adhibere placeat, et taliter operari quod Gaspar ipse iam tandem debitum recipiat, nec amplius per dilationes deducatur, nec ulterioribus frustetur expensis aut incommodis fatigetur: pro eo enim equitas, pro eo iustitia, pro eo honestas omnis exclamat. Et quemadmodum magnificentia vestra nosce debet ex dispositione capitulorum pacis et intelligentie inter illustrissimum dominum ducem vestrum et nos extancium, que ex latere nostro servari disponimus, sic fieri debet et convenit, certificantes magnificenciam vestram quod pecunie ille, quas Antonius ille asportavit ex iis sunt, quas a nobis receperat, eidem [ 60r] Gasparri suisque peditibus exbursandas sicque sacramento dicti Gasparris et aliorum quam plurimum de hoc notitiam habentium attestari poterit. Super his autem nos non ulterius extendemus quoniam abunde super predictis locuti fuimus cum Iohanne Filippo, presentium latore, nec dubitamus quod rem ipsam ut transacta est magnificencie vestre declarabit, super qua eidem credulam fidem adhibere placeat, ad eius beneplacita queque parati. Data Mediolani, die xxi februarii 1452.
Irius.
Cichus.