Registro n. 13 precedente | 760 di 1330 | successivo

761. Francesco Sforza a Giovanni Builz 1452 ottobre 5 apud Lenum

Francesco Sforza scrive a Giovanni Builz, conte cesareo, di aver ricevute le sue lettere da Bicturis ventisei agosto, nelle quali gli testifica la sincera e buona disposizione del re verso Firenze e verso di lui, desideroso che tutte le cose si succedano favorevolmente. Sentimenti ben noti e di cui ogni giorno se ne ha riconferma con promesse di favori e aiuti, che si sentono impari a ricambiare. A Giovanni, comunque, per la sua amichevole disposizione d'animo dice grazie e, a proposito del desiderio di Niccolò Riolay, regio segretario, che un suo nipote potesse impratichirsi presso di lui nelle arti militari, gli assicura gradirne la sua venuta.

Magnifico amico nostro carissimo domino Iohanni Builz, comiti sacri Cesaris, regi Francie admirato.
Magnifice amice noster carissime, gratissime nobis fuerunt lettere vestre, quas recepimus Bicturis, datas vigesima sexta preteriti mensis augusti, quibus significatis optimam et sinceram in excelsam comunitatem Florentie et nos (a) christianissimi domini Francorum regis dispositionem et desyderium ut res nostre bene prospereque succedant. Quibus respondentes, dicimus certissimos [ 277v] esse nos de eadem regie mayestatis optima despositione ad favores et iuvamina nostra et id per singulos dies magis aperte dignoscimus, et proinde prefate regie mayestati tantum obligati sumus ut nesciamus (b) quomodo eidem rependere unquam valeamus. Vestre autem magnificiencie pro sincero in nos animo suo infinitas habemus gratias, cupientes aliquando declarare posse quam grata nobis existat hec ipsa volontas et dispositio vestra. Et quia nobilis magister Nicolaus Riolay, regius secretarius, in premissis multa nobis significavit et, inter cetera, retulit magnificentiam vestram ingenti desyderio teneri quod quidam eius nepos apud nos sit et in rebus militaribus nobiscum operetur, breviter respondemus contentos admodum nos esse quod idem nepos vester veniat, quoniam ipsum libenter acceptamus et quo celerius venerit, eo magis contenti reddemur, cupientes nedum in hac re, sed in longe maioribus vestre magnificencie morem gerere, super his autem eidem magistro Nicolao mentem nostram aperuimus, cuius relatibus, non secus ac nostris libeat credentiam et fidei plenitudinem impartiri, qui ad eiusdem vestre magnificencie beneplacita queque parati sumus, certificantes eandem quod ipsum nepotem vestrum ita carum habebimus et tractabimus ac si frater, vel filius nobis esset. Ex nobis felicibus castris apud Lenum, die v octobris 1452.
Irius.
Cichus.


(a) Segue et no depennato.
(b) Segue quoquo depennato.