Registro n. 2 precedente | 154 di 1791 | successivo

154. Francesco Sforza a Niccolò V 1450 [agosto] sine loco

Niccolò V scrive a Francesco Sforza di acquietarsi per l'assegnazione del priorato di Campomorto a Filippo Calandrini, cardinale di Bologna.

Nicolaus papa v.
Dilecte fili, salutem et apostolicam benedicionem. Pluribus litteris ac nunciis tuis intelleximus desiderium tuum super facto prioratus Campimortui, quod erat prout aduc esse videtur ut illum in aliquem de Landriano bonis respectibus conferremus. Respondemus, prout alias etiam excellentie tue per dilectum filium nostrum cardinalem Beneventanum (1) et multos alios responderi fecimus, nos summe cupere posse desideriis tuis omni tempore complacere et ita iam per effectum cognovit et cognoscet excellentia tua in occurrentibus. Verum in hac re nobilitati tue nullo pacto complacere possemus, absque diminutione magna nostri honoris, nam alias dicto prioratu vacante, cupientes voto tuo satisfacere, ipsius provisionem per aliquod tempus distulimus, expectantes ut civitate Mediolani potieris. Quod cum tardius expectatione omnium sequeretur et nos ex parte comunitatis Mediolani ac aliunde plurimum sollicitaremur ut ispius prioratus provisionem faceremus, tandem ut omnes petitiones merito sopirentur ac ut persone forsitam statui tuo suspecte dictus prioratus non daretur, eundem dilecto filio nostro Filipo, cardinali Bononiensi (2), germano nostro, contulimus, quo casu putavimus omnibus satisfactum quod autem modo collationem ipsam per nos etiam antequam dominio Mediolani potireris factam revocaremus nec dignitati conveniret nec honori nostris [ 101r] immo si faceremus de levitate notaremur. Quare, cum ad nos et sedem apostolicam ipsius prioratus et omnium aliorum beneficiorum collatio pleno iure pertineat et persone non indigne nec statui tuo suspecte providerimus, hortamur atque monemus per hec scripta excellentiam tuam ut velis tamquam bonus et catolicus princeps huic provisioni nostre aquiescere et permittere quod prefatus cardinalis dicti prioratus pacificam possessionem obtineat, nec solus princeps esse velis, cum ceteri reges et principes catolici etiam exteri nobis plene obediant, qui provisiones nostras contemnas et sis rebellis nobis et appostolice sedi, quia esset valde alienum a dignitate tua et honore tue nobilitatis. Nam, cum tantum principatum tam brevi tempore fueris consecutus, non debes te Deo, a quo cuncta procedunt, et eius vicario in terris reddere ingratum. Propterea, ut finem faciamus, excellentiam tuam per presentes cerciorem reddimus nos hanc provisionem nostram pro nunc nullo modo immutaturos immo curraturos omnibus remediis, ut effectum debitum sortiatur. In qua re, si vuoluntati nostre aquieveris, ut debes, ac teneris in occurentibus famiglie ipsorum de Landriano, cui dudum plurimum afficimur, ita providebimus quod nobilitas tua et ipsi merito poterunt contentari. Data Fabriani, sub annulo piscatoris nostri anno quarto.
Petrus de Noseto.
A tergo: dilecto filio nobili viro Francisco Sfortie Vicecomiti, duci Mediolani, et cetera.