Registro n. 2 precedente | 370 di 1791 | successivo

370. Francesco Sforza a Niccolò V 1450 settembre 14 Milano

Francesco Sforza impetra da Niccolò V la dispensa matrimoniale per Onofrio Ruffaldo da Siena e Caracossa Spinola.

[ 144r] Beatissimo domino nostro pape.
Satis intellexit vestra sanctitas causam strenui Honofrii Rufaldii ex meis armorum ductoribus circa contractum et consumatum ab eo matrimonium cum nobili Caracosa Spinula. Is enim, non tam iuvenili appetitu quam necessitate motus et pietate, id egit, videns ab Antonello avunculo sine patrimonio sine opibus sine facultatibus parvulas duas filias relictas et earum quidem enutriendarum et extollendarum ac educandarum onus et curam ad eum in primis pertinere, et id se castrensibus in laboribus et milicia occupatum male facere posse, nisi matrem quoque secum et in uxorem assumeret. Eadem immo movit et ipsam, cum presertim ne dotem quidem habere se videre, qua necessariis sibi et carissimis filiolis satisfacere posset, in multis ipsa deliciis educata et e nobilissima familia Spinulorum orta et illa prosapia, que per omne tempus, et Antonius pater non in ultimis percelebris memorie principem dominum Filipum Mariam patrem et predecessorem meum et me precipuam fidem observanciam singularem et summam devocionem edocuit. Agitur de salute et discrimine animarum quibus ingenti cura dilligenti attencione et omni studio consulendum est, et eo magis a Sanctitate vestra quo plus potest et benignitate bonitate et clemencia ceteros omnes longe antecellit. Agitur de re qua iam acta et perfecta est et irrevocabilis et nulius arte nisi beneficio et ope beatitudinis vestre medicabilis. Agitur de tanto liberorum interesse qui nisi sanctitas vestra provideat spurii et illegitime nati et gravi ignominia et macula obrupti sine culpa sua dicerentur. Itaque sanctitatem vestram suplex et denuo qua maiore possum instancia et efficacia oro dinietur iugalibus ipsis dispensacionem impartiri quam ipsi, quam Antonius pater quam affines et amici omnes sui votis et studiis omnibus suis expostulant, quam et eo quidem pretattis et omnibus et aliis que humanum quemvis excitarent pro singolari gracia sum habiturus et tanta quanta in presenciarum facere mihi possit vestra beatitudo, cui causam hanc iterum et iterum meque simul ex corde comendo et cui longevam incolumitatem et feliciora continua incrementa prestari cupio. Mediolani, xiiii septembris 1450.
Sanctitatis vestre servitor Franciscus Sfortia.
Cichus.