Registro n. 7 precedente | 1557 di 2129 | successivo

1557. Renato d'Angiò ai provveditori dell'esercito veneziano 1453 ottobre 10 Gambara.

Renato d'Angiò scrive ai provveditori dell'esercito veneziano riaffermando che la sua venuta in Italia non è motivata da rancore o odio verso di loro, ma propiziata dalle suppliche di amici del re cui sempre è presente la fedeltà e amicizia della repubblica fiorentina, così come ricorda Sforza Attendolo, conte di Cotignola. Accenna poi all'avidità di terre del re d'Aragona, che lo fa ostile al duca di Milano. Al di là di tutto questo, è molesto per il re il combattere che ora si ha con Fiorentini e Milanesi, alle cui suppliche non nega il suo aiuto. Concludendo, legittima il suo intervento armato in Italia a difesa degli amici, cosi come a loro (Veneziani) si è ritenuto lecito confederarsi con un nemico suo.

[ 379v] Renatus Dei gratia Hierusalem et Sicilie rex.
Magnifici et prestantes viri, Deum et homines testari audemus non odio vestro, non rancore, non denique ulla ambitionis libidine gressus nostros in Italiam direxisse, sed transitum nostrum christianissimam Franchorum regis maiestatem iustis peticionibus et querimoniis amicorum comunium benigne deflexam proprium quoque interesse nostrum, quod inibi versari dignoscitur, nos merito impulisse, qualis enim hactenus rei publice Florentine inconcussa fides et amicitia fuerit erga inclytam Francorum domum et presertim divos progenitores nostros a Deo menti fixam est ut nulla temporis diuturnitate deleri possit. Memoramur etiam magnificum et strenuum virum Sfortiam de Attendolis, comitem Cotignole, virum armis et bello clarissimum domino et patri nostro fructuosa prestitisse servitia, denum, post eius obitum, in quondam dominum et germanum nostrum Ludovicum Tertium, Sicilie regem propagata, regem vero Aragonum, suis terminis non contentum, preter illata nobis quodam sinistro sydere, multiplicia damna illustri consanguineo nostro moderno Mediolani duci, dum comes vocaretur persecutiones et incommoda annullasse ad eius ruinam hanelantem. Que omnia, si moleste gereremus, molestius tamen audivimus reverendam vestram paternitatem cum prefato duce et Florentinis ex intimo cordis amore ex mutua et inmensa benivolentia subito exiciale bellum parturisse, vos vero contra ducem et Aragonum regem contra Florentinos ad bellum prorupisse. Quibus omnibus ad aures beate christianissime maiestatis deductis cum legatorum ducis et Florentinorum iustas peticiones cognovisset et que preinserta sunt animo revolvisset citra inhimici vitatis notam suum et nostrum auxilium denegari non posse visum est, naturali enim obligatione cogimur ut diligentes diligamus et benefacientibus benefaciamus, sed, si ad accessus nostri causam legitimam cetera deficerent, hoc eorum suffecisse debuit, qui cum rem publicam vestram summo zello coluissemus et pro quiete totius Italie oblationes apud vos et vestros iterans vicibus adduxissemus, ipsis quidem non gustatis adversus ut supra ligam et confederationem cum dicto Aragonum rege formastis et amicos pro amicis et inimicos pro inimicis censeri earum tenore declarastis et quid ultra quesitis coloribus pacem queritis ut iuribus nostris in vostro Sicilie regno detrahatur iuste ergo moverunt ut arma in Italiam feramus tum ad amicorum nostrorum preservationem tum ut adversarii nostri conatus reprimamus et si vobis [ 380r] cum eodem adversario nostro ligam et confederationem inhere licuit pari ratione nobis licere censemus benivolis et amicis auxilium prebuisse quo ab eisdem suo tempore vicisitudinaliter consequamur. Data Gambare, die x mensis octobris 1453.
Attergo: Magnificis et prestantibus viris provisoribus exercitus illustris dominii Venetorum.