Registro n. 7 precedente | 886 di 2129 | successivo

886. Francesco Sforza al ministro provinciale dei Frati Minori di Bologna 1452 agosto 30 "apud Quinzanum".

Francesco Sforza interviene presso il ministro provinciale dei Frati Minori di Bologna a favore di frate Nicola da Argenta e di frate Leone da Milano, entrambi impediti di rientrare in convento. L'impedimento era dovuto al fatto che frate Nicola aveva tardato a obbedire all'ordine datogli di lasciare Ferrara per portarsi a Forlì come confessore delle suore del medesimo ordine; per tale ritardo, minacciato del carcere, fra' Nicola se n'era andato dal convento. Frate Leone, a sua volta, era stato espulso dal convento per aver fatto avere a fra' Nicola la roba che aveva in cella. Il duca interviene perché il provinciale riammetta in convento i due frati e li collochi nel precedente loro stato e grado, restituendo quanto loro appartiene.

[ 222v] Reverendo ministro ordinis Minorum provintie Bononiensis.
Fuere ad nos religiosi viri frater Nicolaus de Argenta et frater Leo de Mediolano, Ordinis Minorum dilecti nostri, asserentes quod, cum vestra potestas eidem fratri Nicholao iniunxisset quatenus ex Ferraria Forlivum conferre se deberet pro confessore sororum monialium eius ordinis, ibi Domino servientium, et is aliquanto plus quam forte debuisset recessum destulisset suum, voluit vestra reverenda paternitas Ferrarie ipsum personaliter detinere. Quod, cum animadvertisset idem frater Nicolaus, et rationabilius sibi videretur prius aliquid defensiones sibi dari oportere quam carceribus intenderetur, saluti persone sue consulens, ex claustro conventus descessit, ex quo nedum ipse, qui successerat, verum etiam dictus frater Leo, qui nonnulla eius bona ex cellula conventus ad ipsum transmisit conventu ipso privati penitus extitere, nec impune eo redire possunt, supplicantes proinde nobis ut pro ipsis intercedere velimus. Quia ergo eidem frater Nicolaus, aliqua ex parte nobis affinitate coniuctus est, et ipse frater Leo (a) est de nostris Mediolanensibus subditis, et utrunque eorum bone vite et honestissimorum morum esse intelligimus, quia etiam levis est causa privationis ipsorum a dicto conventu quoniam et si modicum distulisset, tamen incendebat mandatis superiorum obedire et ad dessignatum sibi locum proficis(c)i dictus vero frater Leo, more boni fratris egit, cum bona fratri Nicolao restituta esse voluit, eosdem fratres et utrunque ipsorum paternitati vestre comendandos duximus, et quidem ex animo commendamus, rogantes ut, premissis consideratis, (b) tum, et imprimis, nostri respectu, ordinare et operari libeat quod iidem fratres ad dictum conventum recipiantur et liberali gratia secum utatur. Et si quid novitatis contra eos ista occasione factum est, libere revocetur, demumque ad pristinum statum et gradum reducantur et sibi restituantur res et bona queque eorum, offerunt enim fideiubere de satisfaciendo omnibus eorum creditoribus. Habemus si quidem ad non exiguam complacentiam quicquid gracie et boni tractamenti in eos contulerit vestra paternitas, et fratres ipsi de cetero ita se habere studebunt quod laudem et comendationem ubique merebuntur. Data in castris nostris felicibus apud Quinzanum, die xxx augusti 1452.
Irius.
Cichus.
In simili forma scriptum fuit infrascriptis videlicet:
custodi et conventui Ordinis Minorum Ferrarie,
domino Generali Ordinis Minorum Ferrarie. Data ut supra.
Irius.

(a) Segue qui non nulla eius bona depennato.
(b) Segue nos depennato.