Lombardia Beni Culturali
35

Carta finis, refutations et transactionis

1148 aprile 14, Rossate.

Pietro de Laude del fu Giovanni, di Rossate, rinuncia in favore di Amedeo prete e preposito della chiesa e canonica di San Giorgio al Palazzo a due appezzamenti di cinque e nove pertiche in Rossate, oggetto di discordia, composta dai consoli di Milano, fra Rambottus e gli eredi del defunto Cavalcabò, detti Inguardi, da un lato - che affermavano di averle comperate dal predetto Pietro - e dall'altro il citato preposito - che le reclamava sostenendo che, essendo esse di proprietà o livellari della chiesa di San Giorgio, non potevano essere vendute e in tal senso aveva giurato per mezzo di un suo avvocato -. Pietro riceve dal preposito un launecchilde e otto lire di denari buoni milanesi d'argento, che consegna ai detti Inguardi, dà poi vuadia che farà fare ai propri figli Ambrogio, Guerenzolus, Pietro e Otta, quando raggiungeranno la maggiore età, il documento che il giudice richiederà e difenderà detta terra dai predetti figli; pone come fideiusssori il figlio Giovanni, maggiorenne, e Nazario Algisi, di Liscate.

Originale, ASMi, AD, pergg., cart. 416 [A]. Regesto: Catalogo, III, fasc. 60. Sul verso data, regesto e collocazione settecenteschi; di mano del rogatario: Cartule Sancti Georgii de rebus in loco Rosxate.

Regesto: GRECO, Note storiche, p. 70.

La pergamena presenta tracce di rigatura a secco.
Il notaio è in qualche punto scorretto, inoltre raddoppia talvolta la s (disscordia, resspondebat, Passqualis); usa indifferentemente le forme Rosxate, Rosxiate.
Segue, sulla stessa pergamena, il doc. n. 36.

(ST) Anno ab incarnacione domini nostri Iesu Christi milleximo centeximo quadrageximo octavo, quartodecimo die mensis aprilis, indicione undecima. Presentia bonorum hominum quorum nomina subter leguntur, ligno et | carta que sua tenebat manu, Petrus qui dicitur de Laude, filius quondam Iohannis, de loco Rosxate, finem et transactionem fecit in domno Amedeo presbitero ac preposito ecclesie seu canonice Sancti Georgii que dicitur in Palatio de civitate | Mediolani, nominative de petiis duabus de terra reiacentibus in loco et fundo Rosxiate (a) in eius territorio. Prima petia que fuit sedimen iacet in capite ville, coheret ei: a mane via, a meridie Marchisi dal Rio et de Passqualis, | a monte Sancti Georgii et suprascripti Marchisi, a sero similiter Sancti Georgii, et est ipsa petia terre per mensuram iustam pertice quinque. Altera petia dicitur (b), est in parte vinea (c), et est prope ecclesiam Sancti Nazarii de ipso loco; est ei: a mane de Inguardis, a meridie et sero via, | a monte Sancti Georgii, et est ipsa terra inter vineam et campum insimul tenente per mensuram iustam pertice novem. Et si amplius fuerint, in presenti maneant fine cum superioribus et inferioribus seu cum finibus et accessionibus suis in integrum. | Et de quibus duabus petiis de terra et vinea inpar fuit disscordia inter ipsum prepositum necnon ex alia parte Rambottus et heredes quondam Cavalcabò, qui dicuntur Inguardi, pignoribus datis ex utraque partibus (d) consulibus Mediolanensium. | Ipsi vero Inguardi dicebant (e) suam esse per emptionem ex parte ipsius Petri de Laude, et ipse prepositus resspondebat quod erat proprieta (d) vel libellaria ipsius ecclesie Sancti Georgii et quod non poterat vendi. Et sic iuravit | ipse prepositus per suum avocatum quod ipsa terra et vinea erat aut (f) libellariam et proprietatem Sancti Georgii, eo tenore qualiter hic subter legitur, ita ut amodo in antea (g) ipse prepositus et eius successor et cui dederint ad partem | ipsius ecclesie et canonice Sancti Georgii habeant et teneant ipsam terram qualiter superius legitur sine ipsius Petri ac suorum heredum contradicione. Et quod amodo in antea ipse Petrus nec eius heredes neque eorum sumissa persona non habent agere nec causare | neque per placitum (h) fatigare de suprascripta terra et vinea qualiter superius legitur de (i) parte nec de tota contra suprascriptum prepositum nec contra suos successores neque contra cui ipsi dederint, set semper cum suis heredibus tacitus et contentus stare et permane|re debeat, dicendo quod eidem Petro aliquo modo pertineret. Quod si amodo in antea aliquo tempore ipse Petrus vel eius heredes aut eius sumissa persona agere aut causare presumpserit et tacitus et contentus cum suis heredibus non perma|nserit, vel si aparuerit ullum datum aut factum cui in alia parte dedisset vel fecisset et claruerit, tunc componere promisit pene nomine arg(e)n(tum) d(e)n(arios) b(o)n(os) Mediol(anenses) nove monete libras sedecim, et insuper sit | tacitus et contentus cum suis heredibus. Quidem et ad hanc adfirmandam finis et transactionis seu refutationis (j) accepit ipse (k) Petrus ab (l) ipso preposito launecchilde croxinam unam (e) et arg(e)n(tum) d(e)n(arios) b(o)n(os) Mediol(anen)ses libras octo qui | fuerunt dati predictis Inguardis. Quia sic inter eos convenit. Actum suprascripto loco Rosxate.
Signum + manus suprascripti Petri qui hanc cartam finis et refutationis et transactionis ut supra fieri rogavit.
Signa + (m) manuum Cavallioni et Patarini de Rosxiate, Marchisi Framizani et Alberti Pagani et Ambrosii qui dicitur Algisi et Iohannis Calcapanno, testium.
Ibique statim, coram ipsis testibus, dedit vuadiam ipse Petrus de Laude eidem preposito ad partem ipsius ecclesie Sancti Georgii ita ut quocumque tempore Ambrosius et Guerenzolus et Petrus et Otta germani infantuli filii ipsius Petri de Laude | habuerint (e) etatem, faciet eos facere talem cartam de ipsa terra eidem ecclesie qualem iudex (n) ipsius ecclesie lauda verit sine ullo precio dato ex parte ipsius ecclesie, si requixitum fuerit ex parte ipsius ecclesie, et quod defendere et guarentare | habet ipsam terram a predictis filiis suis et filias (d). Et sic posuit exinde fideiussores Iohannem filium suum, qui est in etate, per eius consensum, et Nazarium qui dicitur Algisi, de loco Lixscate, in pena sedecim librarum d(e)n(ariorum) b(o)n(orum)| Mediol(anen)sium.
(ST) Ego Iohannes iudex ac missus domni regis scripsi et tradidi.


(a) Si sottintenda et
(b) Il testo è lacunoso per evidente svista del notaio.
(c) Da est in interlineo.
(d) Così A.
(e) Il segno abbreviativo manca.
(f) Segue suam espunto.
(g) Segue ut indebitamente ripetuto.
(h) A placum
(i) d con segno abbreviativo, cui segue una e
(j) Si sottintenda cartam
(k) e finale corretta su altra lettera.
(l) ab in interlineo.
(m) Un unico segno di croce indica più persone.
(n) iudex in interlineo.

Edizione a cura di Luisa Zagni
Codifica a cura di Ada Grossi

Informazioni sul sito | Contatti