Lombardia Beni Culturali

Curia vescovile - Archivio capitolare

131

Cartula ofersionis

1084 maggio, Calusco.

I fratelli Martino, Pietro e Alberto del fu Domenico, da Calusco, i primi due col consenso delle rispettive mogli, Isabella e Lucia, donano per l'anima dei genitori e del loro fratello Tunizone alle chiese di S. Alessandro e di S. Vincenzo di Bergamo cinque appezzamenti di terra arativa in località Calusco, vocabolo a Greve.

Originale (A), 2742 (I IX). A tergo, di mano del rogatario: Modias quattuo (così): de segale duas et de panico similiter duas, medietatem de ipso ficto ad canonica | Sancti Vincentii et medietatem ad canica (così) Sancti Alexandri; di mano del sec. XII: In Calusco; di altra mano del sec. XII: Hec no(min)at basilicam et plebem Sancti Alexandri et Vincentii.

Regesto: LUPO, II, coll. 745-746; MENANT, Lombardia feudale, p. 197 n.3.

Cit.: MENANT, Lombardia feudale, p. 134 nota 10.

Pergamena di taglio irregolare, ansata fino a metà del lato destro (interessato anche da scurimento dovuto alla concia) e curvilinea nella base inferiore; mm. 153/149 x 263/255.
La scrittura è parallela ai lati lunghi della pergamena.

(ST) In Christi nomine. Anno ab incarnatione domini nostri Iesu Christi milesimo octuagesimo quarto, mense madius, inditione | septima. Baxilica et plebe Sancti Alexandri et Sancti Vincentii quod est de civitate Bergamo ad eclesie ego Martino et Pe | tro et Alberto germanis et filiis quondam Dominici, de loco Calusco Subteriore, et Isabella coniux Martini, et Lutia | coniux Petri, et ipsis iugalibus nostris nobis consentientes, qui professi sumus ex natione nostra legem vivamus (a) Langobardorum, ofertor (b) | et donatores tuis, presens presentibus dixi: "Quisquis in sanctis ac venerabilibus locis ex suis aliquit contulerit rebus iusta auctori vocem in | hoc seculo centuplum accipiet; insuper, quod melius est, vitam poscidebit (c) eternam' (d). Ideoque nos qui supra Petrus et Martinus atque Al | bertus germanis(e) a predictis eclesie a presenti die pro anima Dominici genitor nostro et Tunizoni germano nostro et Tuniber[te](f) | genetrice nostra, pro anime sue mercedem, id est peties quinque de terra aratorie iuris nostri que abere visi sumus in suprascripto loco [et]| fundo (g) Calusco, est ad locus ubi dicitur a Greve. Prima de terra: a mane via, a sera currit Grandune; secunda ibi prope: a mane Bonizoni, | a sera via; tertia petia ibi prope: a mane Bonizoni, a montibus Adami; quarta petia similiter ibi prope: a meridie Andrei, a montibus |Adami; quinta petia ibi prope: a mane Bedisco, a meridie Tuniberti et Adami; et est ipses de terra quinque per mensura iusta pertices iugia | les vigincti et trex. Que autem suprascriptis rebus iuris nostris superius nominatis una cum accesionibus et ingresoras (h) earum seu cum superioribus | et inferioribus suis, qualiter superius legitur, in integrum ab ac die in eadem eclesie et a presbiteris et diaconibus, subdiaconibus qui in eadem eclesie, qui tunc (i) et | pro tempore ibidem ordinati sunt et divinum offitium die noctuque canuerit (j), et ipsis presbiteris et diaconibus, subdiaconibus pars ipsius | eclesie aut cui pars ipsius dederit iure proprietario nomine quiquit voluerint (k) sine omni nostra et heredum nostrorum contraditione pro anime nostre | mercedem, eo videlicet tamen ordine ut abeant iamdictis presbiteris in canonicis (l) de ipsius (m) eclesiis et fatiant quiquit voluerint pro ani | me nostre mercedem. Actum suprascripto loco Calusco. Signum # manibus Alberti et Petri et Martini germanis qui hanc cartula ofer | sionis fieri rogavit et suprascripte Lutie et Helizabet (n), iugalibus suis, consenserunt ut supra. Signum # manibus Landolfi et Benedicti seu Iohanni testes (o).
(ST) Iohannes notarius scripsi, post traditam complevi et dedi.




(a) Così A
(b) Così A
(c) Così A
(d) -n- corretta da r
(e) Si sottintenda un verbo di donazione.
(f) Integrazione incerta.
(g) A fudo
(h) Così A
(i) Così A: si intenda nunc
(j) Così A; si sottintenda inoltre un verbo di donazione.
(k) Si sottindenda il verbo reggente.
(l) Così A: si intenda et
(m) i- discendente sotto il rigo, probabilmente perché il rogatario aveva vergato per lapsus il tratto verticale di p
(n) Così A, ma a r. 3 Isabella
(o) seu - testes nel rigo sottostante presso il margine destro.

Edizione a cura di Giuliana Ancidei
Codifica a cura di Gianmarco De Angelis

Informazioni sul sito | Contatti