Lombardia Beni Culturali
52

Carta iudicati

1145 maggio 1, Milano.

Belexore di Arconate, moglie di Ottone detto de Suso, di legge romana, ambedue conversi <del monastero di S. Ambrogio> , dispone che l'anzidetto monastero abbia tutto ciò che le appartiene a titolo di quarta o di faderfio dei beni di proprietà del marito siti nella villa, nel castellum e nel territorio di Arconate, che Ottone aveva già assegnato al monastero, e che l'abate sia tenuto a darle, finchè sarà in vita, la dispensa secondo gli accordi stipulati in precedenza tra il suddetto abate santambrosiano e l'anzidetto Ottone.

Originale, ASMi, AD, pergg., cart. 312, n. 84 [A]. Copia Bonomi, 19, n. 91. Regesto: Giorgi, Registro p. 380 e Rubrica, c. 22r. Nel verso, di mano del notaio: Iudicatum quod fecit Bellexore coniuge Ottonis de Susu in monasterio Sancti Ambroxii. Riferimenti agli Exemplaria diplomatum del Giorgi; errata annotazione del Bonomi: MCVL corretta in lapis da mano del sec. XX.

La pergamena presenta piccole rosicature in corrispondenza delle pieghe e del margine laterale sinistro.

(SN) Anno dominice incar(nacionis) milleximo centeximo quadrageximo quinto, primo die mensis madii, indic(ione) octava. Ego in Dei nomine Belexore (a), coniux | Ottonis qui dicitur de Suso, de loco Arconate, que professa sum lege vivere Romana, michi qui supra Belexore, modo converse facte, consentiente (b) suprascripto Ottone, item modo conver|so facto, viro et mondoaldo meo, et, ut lex est (1), una cum noticia Iohannis iudicis ac missus do(m)ni secundi Chunradi regis, a quo interrogata in eius presentia et testi|um profiteor quod nullam patior vim, sed sponte hac car(ta) iudicati facio, p(resens) p(resenti)bus dixi: 'quisquis in sanctis ac venerabilibus locis ex suis aliquod contulerit rebus, | iuxta Auctoris vocem, in hoc seculo centuplum accipiet et insuper, quod melius est, vitam possidebit eternam' (2). Et ideo ego que supra Belexore volo et iudico seu per hoc meum | iudicatum inviolabiliter confirmo ut monasterium Sancti Ambrosii (c), ubi eius sanctum requiescit corpus, habeat presenti die et ora id est quantumcumque m(ih)i qui supra Be|lexore pertinet per quartam seu per faderfium, ex parte suprascripti Ottonis viri mei, de omnibus casis et rebus territoriis, iuris suprascripti Ottonis, reiacentibus in | suprascripto loco Arconate, in villa et in castello vel in eius territorio, pro anime mee remedio atque mercede, et quas res suprascriptus Otto olim iudicavit seu | obtulit suprascripto monasterio, ita ut (d) abas suprascripti monasterii et eius successores faciant exinde quicquid voluerint; eo tamen ordine ut abbas (e) suprascripti monasterii det mihi que supra | Belexore, donec ego vixero, dispensam secundum hoc quod convenit suprascriptus Oto, vir meus, cum suprascripto abate per se. Quia sic decrevit mea bona voluntas. Actum infra curtem suprascripti monasterii.
Signum + manus suprascripte Belexore que hanc cartam iudicati ut supra fieri rogavit.
Signum + manus suprascripti Ottonis, qui eidem Belexore coniugi sue consensit ut supra et ad confirmandum manum posuit.
(S) Ego Iohannes iudex ac missus do(m)ni regis eandem Bellexorem interrogavi ut supra et rogatus suprascripsi.
Signum +++ (f) manuum Beltrami, Iohannis Oprandi, Petri qui dicitur de Ladenade, Ottonis qui dicitur Mazoli atque Arnoldi testium.
(SN) Ego Iohannes notarius sacri palatii scripsi.

(a) Non si esclude la lettura Belexure, qui e nei casi seguenti.
(b) A consetiete
(c) Segno abbr. superfluo che interseca l'asta di -b-
(d) ut nell'interlineo.
(e) La seconda -b- nell'interlineo.
(f) Il numero dei segni non corrisponde a quello delle persone.

(1) Cf. LIUTPR. 22.
(2) Cf. MATTH. 19,29.

Edizione a cura di Marta L. Mangini
Codifica a cura di Marta L. Mangini

Informazioni sul sito | Contatti