Lombardia Beni Culturali
32

Sententia

1170 agosto 16, <cascina> Fiorano.

Pietro detto Blancus di Binasco, insieme con Petracio detto Buxolo di <cascina> Fiorano e Amizo detto Reposo di Mentirate e Gisulfo detto de Torredano di Torriano, consoli dei predetti luoghi fra Milano e Pavia, nella controversia tra Olrico, abate <del monastero> di S. Pietro in Ciel d'Oro, in persona di Oldrado detto Pariarius di Milano, figlio di Brugnolo, da una parte, e Corbo, maestro e prevosto della chiesa di S. Lorenzo Maggiore presso Milano, in persona di Giovanni detto Gallia, prete della stessa chiesa, dall'altra parte, intorno a cinque moggi e quattro staia di granaglie corrispondenti al mancato pagamento per undici anni del fitto annuo, dovuto a S. Pietro in Ciel d'Oro, di quattro staia milanesi, metà di segala e metà di miglio, relativo ai beni di <cascina> Fiorano già appartenuti ai Blanci de Corliasco, ordina che il prevosto paghi annualmente il predetto fitto al monastero e per quanto riguarda gli arretrati decide per convenientiam che vengano pagati soltanto tre moggi.

Originale, ASMi, FR p.a., cart. 6101 (cl. XXVIII, Terre diverse) [A]. Regesto Comi, AOSM, cart. Z, (Registro della cart. Z), c. 1r, n. 5. Altro regesto, ASCPv, Schede Marozzi, b. 426 (fam. Bozzoli), da A. Nel verso di A, di mano del notaio: Sententiam inter do(n)num Onricum abbatem monasteri; Sancti Petri Celi Auri et magistrum Corbum prepositum Sancti Lau[re]ntii Maioris Mediol(ani); altre annotazioni di epoca moderna, fra cui segnature Comi 5 e 6.

La pergamena è in discreto stato di conservazione, pur presentando qualche leggera macchia di umidità e logoramento lungo le antiche piegature. Al centro della pergamena piegata in due è stato praticato il foro di filza. Rigatura a secco.

(SN) Die dominico qui est sexto decimo die mensis agusti. In loco Florano, iusta ecclesiam Sancti Martini ipsius loci. Sententiam protulit Petrus qui dicitur Blancus de loco Binasco, in concordia Petratii | qui dicitur Buxolo de loco Florano et Amizonis qui dicitur Reposo de loco Mentirago atque Gisulfi qui vocatur de Torredano de loco Torredano consulum predictorum locorum inter Mediolanum et | Papiam, de disscordia que vertebatur inter do(n)num Onricum (a), Sancti Petri Celi Auri abbatem, per eius missum Oldradum qui dicitur Pariarius de civitate Mediol(ani) filium Brunioli, et ex altera parte do(n)num Corbum magistrum ac Sancti Lau|rentii Maioris constructi iusta prefatam civitatem Mediol(ani) prepositum, per missum suum Iohannem qui cognominatur Gallia eiusdem ecclesie Sancti Laurentii sacerdotem. Lis enim talis erat: dicebat siquidem ia(m)dictus Oldradus, ex | parte prefati (b) do(n)ni abbatis, i(am)s(crip)tum (c) prepositum ex parte predicte Sancti Laurentii ecclesie modios quinque et star(ios) quattuor eidem do(n)no abbati ad partem et utilitatem ipsius monasterii (d) dare debere, quia ia(m)scriptus Oldradus | ex parte prenominati do(n)ni (e) abbatis dicebat prefatum do(n)num prepositum ex parte ipsius ecclesie Sancti Laurentii star(ios) quattuor fictum medietatem sicalis et medietatem millii ad Mediolanensem mensuram super illis rebus de loco | Florano, que fuerunt (1) de Blancis de Corliasco, eidem monasterio annualiter dare debere et per undecim annos steterat quod predictum fictum star(iorum) quattuor eidem monasterio non persolverat; e contra | ipse presbiter ex parte sepedicti do(n)ni prepositi respondebat i(am)s(crip)tum fictum star(iorum) quattuor annualiter minime sibi dare debere, quare prenominatos (f) quinque modios et sextaria quattuor dare recusabat. | His ita auditis ac diligenter(g) inquisitis pignoribusque ab utraque parte datis, nulla probatione ostensa, censuit i(am)s(crip)tus Petrus in concordia ipsorum sotiorum suorum, si prenominatus do(n)nus prepositus per advocatum | suum vellet iurare prefactum fictum (h) ut supra decernitur dare non debere, a petitione ipsius do(n)ni abbatis foret absolutus, sepefactus vero prepositus iurare noluit sed eidem Oldrado iusiurandum retulit; co(m)(i) | ipse vero Oldradus hoc iurare paratus fuisset ei iusiurandum remisit. Ideoque (j) i(am)s(crip)tus Petrus, in concordia predictorum sotiorum suorum, per sententiam iusit quatenus ipse do(n)nus prepositus vel eius successor aut | missus ex parte i(am)s(crip)te Sancti Laurentii ecclesie prefatum star(iorum) quattuor fictum eidem monasterio annualiter solveret, ex illis autem mod(iis) quinque et star(iis) quattuor que dicebantur per undecim annos ad per|solvendum remansisse, per convenientiam tantum i(am)s(crip)tus Petrus in concordia ipsorum sotiorum suorum precepit ut tantum modios tres daret. Et sic finita est causa anno ab incar(natione) domini nostri | Iesu Christi milleximo centeximo septuageximo, i(am)s(crip)to die, indic(tione)(k) tertia.
Interfuer(unt) ibi Ardericus qui dicitur Buxolus et Albertus qui dicitur Marratius, Bergo, Ambrosius qui dicitur de Ronco, omnes i(am)s(crip)ti de i(am)s(crip)to loco Florano, Gandulfus de Baserega|nova, Carnelevarius qui dicitur Sanson de civitate Mediol(ani), Suzo qui dicitur de Metono prepositus de Dexmo, Girardus qui dicitur Cagastracie, Iacobus qui dicitur Rivarius, isti | ambo de civitate Papia, atque Benedictus seu Girardus qui dicitur Burdonus, isti ambo de loco Tuyrago, et alii quamplures diversorum partium testes.
(SN) Ego Guifredus qui dicor de Vineate missus don(ni) secundi Chunradi regis hanc sententiam scripsi iusione i(am)s(crip)ti Petri qui hanc senten|tiam ut supra dedit et i(am)s(crip)ti Petratii sotii sui.


(a) Onricu(m) nell'interlineo.
(b) -i corr. da altra lettera.
(c) Così si scioglie nel presente doc., in luogo di s(upra)s(crip)tus, sulla base del caso seguente in cui compare per esteso ia(m)scriptus (cf. BARBIERI, I compendi, p. 278, nota 4).
(d) A monastarii
(e) do(n)- su rasura.
(f) A p(re)noiatos senza il segno abbr. per le due nasali.
(g) La seconda i corr. da e
(h) fictu(m) nell'interlineo.
(i) Così A.
(j) -o- corr. da altra lettera.
(k) i(am)s(crip)to die i- su rasura.

(1) Non si è reperito il doc. relativo.

Edizione a cura di Ettore Cau
Codifica a cura di Gianluca Vandone

Informazioni sul sito | Contatti