Lombardia Beni Culturali
191

Carta conventionis

1160 febbraio, Milano.

Duro detto Brolia, a nome proprio, di Ambrogio del fu Ambrogio Brolia e dell'erede <Tambelina> del fu Ottobello Brolia, minori <suoi nipoti> , conviene con Ottone de Puteobonello, converso e messo dell'abate di Morimondo, che venderà al predetto abate tutti i beni e i diritti loro pervenuti da Ariprando Avocatus o da altri, siti in Basiano, in Fariciola, nei rispettivi territori e nei luoghi confinanti, entro l'area compresa tra Ozzero, Besate, Rosate e il Ticino, nonché la loro quota dei mulini di Cerretum, rinunziando inoltre all'avvocazia sulle chiese di Basiano: il tutto al prezzo di duecento lire di denari milanesi d'argento, pagabili entro quattro anni a partire dal successivo mese di marzo. I venditori si impegnano a perfezionare la relativa carta di vendita o di livello consegnando all'abate anche i munimina riguardanti i beni predetti e nominando un fideiussore. L'abate, a sua volta, dovrà corrispondere a Duro e ai due minori, nell'arco dei quattro anni anzidetti, quattro moggi di segale, quattro di miglio e due di frumento <ricavati> da ciascuno di quattro <campi> novelli, oltre a un carro di mosto in tempo di pace o a due carri in tempo di guerra. Duro, inoltre, immettendo nel possesso dei predetti beni Ottone ed Enrico de Caronno, pure converso, dà guadia che rispetterà i presenti accordi, ponendo come fideiussori Guglielmo Anticinus e Calzavecchia detto Pax, di Milano; dichiara, quindi, di aver ricevuto dodici delle duecento lire convenute. Ottone, infine, dà guadia nei confronti di Duro che pagherà per intero il prezzo pattuito, ponendo come fideiussori Ottone detto Sala e il giudice Gregorio detto Cacainarca, di Milano.

Originale, ASMi, AD, pergg., cart. 688 [A]. Copia semplice, BONOMI, Morimundensis, pp. 442-4, n. 148 [B]. Regesto, Catalogo, IV, fasc. 74. Nel verso di A, di mano del notaio scrittore: Car(ta) conventi quod fecit abbas de Morimondo cum Duro Brolia; di mano X: Duro Brolia; de omnibus rebus in Farizola | et Baxiliano, ab Ozano infra et a Besate supra; di mano del sec. XII: Car(ta) de Advocatis; di mano del sec. XIII: Omnes iste carte notant poss(essiones) ac iura in | pluribus terretoriis; altre annotazioni di epoca moderna, tra cui segnatura Bonomi: 148. MCLX. Convenzione.

Cf. OCCHIPINTI, Il monastero, p. 538.

L'umidità ha provocato la caduta di ampie parti del foglio lungo il margine destro. Rigatura a secco.
Il doc. è menzionato nel breve de cartulis (cf. Introduzione).
Intorno al contenuto cf. doc. n. 197.
Su Oprandus, qui rogatario sottoscrittore, cf. nota introduttiva al doc. n. 77. Il notaio scrittore è Petrus Raudensis.

(SN) Anno dominice incar(nationis) millesimo centesimo sexagesimo, mense febr(uarii), indic(tione) octava. Stetit et convenit inter abbatem de Morimondo, per suum missum Ottonem de Puteobonello, conversum ipsius monasterii, | et ex altera parte inter (a) Durum qui d(icitu)r Brolia, per se et per Ambrosium filium quondam Ambrosii Brolie, et per heredem quondam Ottobelli Brolie, eo tenore silicet quod ipse Durus et ipse infantulus et filia s(upra)s(crip)ti quondam Ottobelli debe[ant vendere]| et car(tam) eidem abbati debeant fac(er)e de omnibus rebus territoriis quas habent seu detinent in locis Fara Basiliano et Farizeola et in eorum confinibus seu in locis confinibus, videlicet ab Ozano infra et a Besate sup[ra] et a | Rosiate usque in Ticinum, tam in castello et in villa et in eorum territoriis, et districta et viganalibus et comunantiis, buscis, zerbis et piscationibus, cultis et incultis, divisis et indivisis, et sicut in eos evenerunt | ex parte quondam Heriprandi Avocati (b) vel ex alia parte; et etiam ipsi abbati debeant vendere et in eum car(tam) fac(er)e de eorum parte molendinorum de Cerreto, et insuper in eum finem fac(er)e debeant de avocadria eçlesiarum s(upra)s(crip)ti lo[ci]. E[t] totum quod supra legitur fac(er)e debeant pro pretio argen(ti) den(ariorum) bon(orum) Mediol(anensium) libris ducentis; quod pretium ipse abbas eisdem Duro et Ambrosio et filie s(upra)s(crip)ti quondam Ottobelli solv(er)e debet insimul a kalendis martii proxi[mis usque]| ad annos quattuor proximos. Et convenerunt etiam quod ipse Durus et predictus infantulus et filia s(upra)s(crip)ti quondam Ottobelli fac(er)e debeant in predictum abbatem car(tam) (1) proprietatis vel libellarie de predictis rebus, secun[dum quod fuerint], | talem qualem iudex ipsius abbatis laudaverit, et quod dabunt ei fideiussorem defendendi et guarentandi s(upra)s(crip)tas res ab omni homine, secundum quod est ius et usus, et quod dabunt eidem abbati omnes illas car(tas) quas [habent et]| que ad predictas res pertinent. Eversa vice quod ipse abbas dare habet predictis Duro et Ambrosio et filie s(upra)s(crip)ti quondam Ottobelli per quattuor novellos, silicet pro unoquoque novello modios decem blave, videlicet [quat]|tuor siliginis et quattuor milii et duo frumenti, et carrum unum musti si pax erit; si vero guerra fuerit, predictam blavam eis dare debebit et plaustra duo musti usque ad predictos annos quattuor. Ibi statim | parabolam dedit prenominatus Durus s(upra)s(crip)to Ottoni et Henrico de Caronno, conversis s(upra)s(crip)ti monasterii, ut in possessionem predictarum rerum omnium intrarent et ipsas res iure dominii, ex parte predicti monasterii, possiderent; | et etiam ipse Durus ibi statim eidem Ottoni guadiam dedit ita quod ipse Durus per se omnia, qualiter superius l(egitur), adtendere habet et quod fatiet ea adtendere predictum infantulum et filiam s(upra)s(crip)ti quondam Ottobelli, et inter[im]| fatiet eos esse tacitos et contentos in predicta conventione; unde posuit ei (c) fideiussores Guilielmum Anticinum et Calzavetulam qui d(icitu)r Pax, de civitate Mediol(ani). Amplius predictus Durus ibi professus fuit se ac[cepisse]| argen(ti) den(ariorum) bon(orum) Mediol(anensium) libras duodecim de predictis libris ducentis; et etiam iuravit quod adimplebit per se et adimplere fatiet ia(m)dictos infantulos omnia que supra l(eguntur) infra mensem unum proximum p[ost]quam [iamdictus]| abbas s(upra)s(crip)tos denarios eis dare paratus fuerit, et quod interim (d) ia(m)dictos infantulos tacitos (e) et contentos, ut supra l(egitur), permanere fecerit, nisi remanserit per parabolam abbatis qui pro t(em)pore fuerit vel eius missi. | Demum predictus Otto sepedicto Duro guadiam dedit quod predictos denarios, ut supra l(egitur), ei solv(er)e habet; unde posuit ei (f) fideiussores Ottonem qui d(icitu)r de Sala et Gregorium iudicem qui d(icitu)r Cacainarca, de s(upra)s(crip)ta [civitate]. | Quia sic inter eos convenit. Actum s(upra)s(crip)ta civitate. Unde due car(te) uno tenore scripte sunt.
Signa (g) + + man(uum) predictorum Duri et Ottonis, qui hanc car(tam) fieri rogaverunt ut supra, et predictorum Ottonis de Sala et Calzavegie qui fideiussores estiterunt ut supra.
(SI) Ego Gregorius iudex fideiussi ut supra et s(ub)s(crips)i.
(SN) Ego Guilielmus notarius interfui et fideiusor estiti ut supra.
Signa + + man(uum) Garitiani de Beccaria ac Guifredi Gabbi testium.
(SN) Ego Oprandus iudex tradidi et s(ub)s(crips)i.
(SN) Ego Petrus notarius sacri pal(atii) scripsi.


(a) int(er) nell'interlineo.
(b) Tra c e a rasura di una lettera.
(c) A eis, con rasura di -s
(d) Segue rasura di una lettera.
(e) -i- nel sopralineo.
(f) A eis, con rasura di -s
(g) A Ssigna, qui e nel caso seguente.

(1) Circa il doc. menzionato, qui e di seguito, cf. n. 197.

Edizione a cura di Michele Ansani
Codifica a cura di Michele Ansani

Informazioni sul sito | Contatti