Registro n. 8 precedente | 39 di 1171 | successivo

39. Francesco Sforza ad Ambrogio da Clivio 1451 novembre 25 Cremona

Francesco Sforza affida, aderendo al parere dei membri del Consiglio di giustizia, ad Ambrogio da Clivio, dei vicari generali, la valutazione se sia da ammettersi l'appello richiesto dal comune e dagli uomini di Teglio della Valtellina contro la sentenza data da Virardo da Calabria, vicario del capitano ducale di detta valle, e da Bartoluccio da Exio nella vertenza con il conte Dannolo de Fedrias. Se ne ammette l'appellabilità, giudichi e risolva circa l'equità o meno della predetta sentenza.

[ 8r] Domino Ambrosio de Clivio, ex Vicariis generalibus.
Dilecte noster, lata esse videtur in controversia vertente inter comitem Dannolum de Fedrias, parte una, et commune et homines nostros Tillii Vallistelline, ex alia, seu plurima sententia quedam per sapientem doctorem dominum Virardum de Calabria, vicarium capitanei nostri Vallistelline, et Bartholucium de Exio, familiarem nostrum, contra antedictos commune et homines. A qua quidem sententia homines ipsi se appellarunt supplicaruntque nobis ut huiusmodi appellationis opportune committere dignaremur. Quamobrem, auditis sepenumero partibus ipsis sive pro eis agentibus, habere volumus iudicium et apparere spectabilium de Concilio nostro iustitie, quod habuimus, sicuti per inclusam copiam cernere poteritis. Quare de vestris scientia et integritate plurimum confidentes, motu proprio mentis nostre, inherentesque in hoc iudicio prefatorum de Concilio nostro, committendum vobis duximus ac per presentes committimus ut, vocatis qui evocandi fuerint, infra dies octo vel decem continuos ad tardius post harum presentationem, cognoscatis et examinetis an appellationi predicte sit deferendum vel ne, (a) et in quantum videatur deferendum an sit deserta vel ne, et casu quo non fuerit deferendum aut eam ipsam reperiatis esse desertam, tunc super ipsa desertione vel non admissione tantummodo pronuntietis. Ubi vero noveritis appellationi predicte esse deferendum et nequaquam esse desertam, tunc de equitate et iniquitate prememorate sententie cognoscatis accuratius et terminetis, et ne idem comes Dannolus iusti gravaminis habeat causam quod sumptibus frustretur et incommodis, volumus quod tempus dicte commissionis possitis, prout vobis videbitur limitare, intendentes in his iudicium prefatorum de Concilio nostro sequi et inviolabiliter observari. Data Cremone, die xxv novembris 1451.


(a) Segue et casu quo non fuerit deferendum vel ne depennato.