Registro n. 13 precedente | 1315 di 1330 | successivo

1316. Francesco Sforza a Nicolosio e fratelli Spinola da Francavilla 1453 marzo 28 Milano

Francesco Sforza narra a Nicolosio e fratelli Spinola di Francavilla la vicenda dei fratelli Spinola, loro consortes, Uberto e Giacomo, per la controversia con Antonio Doria, del quondam Goffredo, per la località di Bissio, che il defunto zio Agostino e Antonio asserivano d'aver avuto in feudo da Filippo Maria Visconti. Sebbene il Consiglio ducale con ponderata decisione si fosse pronunciato a favore di Antonio e quantunque Uberto fosse stato, in quanto renitente, condannato e ritenuto perdente e, fosse stato perciò, arrestato dal condottiero ducale Bartolomeo Colleoni e non potesse ulteriormente negare che il luogo dovesse essere restituito all'avversario, tuttavia per un riguardo allaloro casata e volendo che la tranquillità e la concordia prevalessero sulla contesa, piacque che Uberto venisse liberato e fossero di nuovo sentite le parti e venisse ancora vagliatala causa. Poi, nonostante che da entrambi i Consigli, segreto e di giustizia, fosse stato dato a Uberto del gran tempo per allegazioni d' ogni sorta, nulla ne contestò il diritto possessorio di Antonio, per cui si sperò che Uberto procedesse alla restituzione del luogo. Egli, invece, noncurante del volere del duca, del Consiglio segreto e di quello di giustizia, se n'è andato di nascosto. Condannato tale suo ostinato atteggiamento, ammoniti sialui che il fratello di mutare atteggiamento e provvedano alla restituzione e alla esecuzione comandata, il duca vuole che i fratelli Spinola di Francavilla intervengano per cercare in ogni modo di arrestare detti fratelli come ordineranno loro Bartolomeo Colleoni e Giorgio de Annone, o uno di loro.

Nicolosio et fratribus de Spinule, Francaville consortibus.
Licet Ubertus et Iacobus, fratres de Spinulis, consortes vestri in differentia que vertitur inter eos et Antonium de Auria quondam Iufredi, occasione loci Bixii quem Augustinus, quondam ipsius patruus, et Antonius ipse in feudum recognoscebant ab illustrissimo nunquam delende memorie principe domino duce Filippomaria, patre et predecessore nostro quam honorandissimo, satis cum suis auditi forent et cognita mature a Consilio nostro causa pronunciatum in eius Antonii favorem licet et Ubertus ipse tanquam renitens et condemnatus et in causa ipsa succumbens, a magnifico armorum ductore nostro Bartholomeo Coleone arrestatus esset, nec amplius repugnare posset quin locum ipsum restitueret et adversario cederet. Quia tamen domum vestram diligimus et quod agendum erat tranquillitatis ac concordie potius quam contentionum via fieri cupiebamus, contenti fuimus quod libertati restitueretur et huc accederet simul et ex altera parte Antonium ipsum evocavimus ut ambo rursus audirentur et res iterum discuteretur, sed quamquam ab utroque Consilio nostro, tam secreto, videlicet quam iustitie, et a nobis etiam totiens quotiens sibi libuit (a) auditus auditi et advocati et causidici sui fuerunt et data sibi facultas per longum temporis spacium, allegandi et producendi quicquid voluit. Nihil tamen unquam legitimum edocuit et tale quonimus agnosceretur iura Antonii quoad possessorium prevalere, ex quo sperabamus eum ad ipsius loci restitutionem et executionem declarationis eiusmodi, sine alia contraditione inclynaturum. Verum dum hac opinione tenemur, is clanculum, et nulla nobis nulla Consilio nostro secreto, nulla etiam Consilio iustitie facta notitia, et insalutato, ut (b) aiunt, hospite discessit, minus grati minusque probati viri more profecto faciens, et sibi fameque sue non parum oneris adiciens. Itaque pertinatiam hanc tum et levitatem suam demnantes et molestam habentes, ipsum et fratrem denuo commonemus [ 494r] quod animum commutent et ad restitutionem et executionem ipsam, non expectata alia dilatione, procedant. Quod si fecerint bene quidem et ad id eos inducere habebitis, si minus pro honore nostro, quem magnificare nunquam non assuevimus pro ipsa equitate et iustitia, quam apud nos plurimum posse semper, volumus, et ne barbaris quidem ipsis unquam denegavimus remediis acrioribus uti disposuimus. Et vobis quidem iniungimus quod, eo casu fratribus iisdem non solum ullatenus non foveatis quin immo totis conatibus ad illos compescendos agatis quicquid ordinaverint prenominatus Bartholomeus et strenuus Georgius de Annono, nostris in partibus illis ultrapadanis commissarius, vel eorum alter, ut qui tranquillitatis et honestatis via incedere noluerint, experiantur quam durum sit honestissime sui principis volontati et ipsi iustitie contraire. Quod sibi et insolentie sue non alii cuique ascribere habuerint. Mediolani, xxviii marcii 1453.
Facta in Consilio secreto.
Cichus.


(a) Segue ad depennato.
(b) Segue aiunti depennato.